Sint-Kristoffelkerk Londerzeel

Een patroonheilige voor de vakantie
We staan weer vlak voor de vakantieperiode. Als columnschrijver krijg ik ook twee maanden vakantie, want het Bisdomblad komt niet uit in de maanden juli en augustus.
In de meeste parochies wordt vlak vóór en tijdens deze maanden gebeden voor een behouden aankomst en een veilige thuiskomst voor mensen die op vakantie gaan of zijn. En we weten dat dat geen overbodig gebed is. Elke jaar weer vallen er de nodige slachtoffers bij verkeersongelukken en sportieve vakantie-activiteiten, zoals zwemmen, bergbeklimmen en noem maar op.
Katholieken hebben vanouds de heilige Christoffel als hun patroonheilige voor onderweg. Een patroonheilige is een heilige die als beschermheilige voor een kerkgebouw, een parochie, een stad, een land, een beroepsgroep of ook een individu wordt vereerd. Voor de vakantiegangers en mensen die op reis zijn, is dat dus de heilige Christoffel. Een patroonheilige kunnen we vragen om voor ons te bidden dat God ons bescherming biedt.
Hoe is Christoffel de patroonheilige voor de reizigers en vakantiegangers geworden? Hij was een martelaar, die vermoedelijk leefde in de derde eeuw. Een legende over hem verhaalt hoe hij op een dag wegtrok uit zijn vaderland Kanaän. Hij wilde in dienst gaan bij de machtigste persoon op aarde. Zo hoopte hij op diens slippen ook carrière te kunnen maken. Dit is – denk ik – uiterst herkenbaar onder mensen.
Hij dacht aanvankelijk dat de koning wel die machtigste man moest zijn en ging dan ook bij hem in dienst. Na een poosje ontdekte hij echter dat die koning bang was voor iemand anders, de duivel. Dan moest de duivel wel machtiger zijn dan de koning. Dus ging Christoffel bij de duivel in dienst. Maar een tijdje later ontdekte Christoffel dat de duivel op zijn beurt weer bang was voor iemand anders, een zekere Jezus Christus, van wie werd gezegd dat hij aan een kruis was gestorven. Ja, dan moest Jezus toch weer machtiger zijn dan de duivel. Maar hoe kon hij nu bij Jezus in dienst komen?
Een kluizenaar gaf hem goede raad: “Daarginds is een diepe rivier. De meeste mensen kunnen die niet doorwaden, wanneer ze naar de andere kant willen gaan. Maar jij, Christoffel, bent zo groot en sterk, jij kunt mensen op je schouders nemen en zo helpen om veilig aan de andere kant van de rivier te komen. Op die manier ben je bij Jezus in dienst.” Christoffel volgde dat advies op.
Toen hij dat enige tijd gedaan had, werd er ‘s nachts aan zijn deur geklopt. Tot zijn grote verbazing stond daar voor zijn huis een klein knulletje, dat hem verzocht om hem naar de andere oever van de rivier te dragen. Dat leek Christoffel een makkie. Maar viel dat effetjes vies tegen. Naarmate Christoffel verder waadde door het water leek dat jongetje steeds zwaarder te wegen. Op een gegeven moment leek het Christoffel wel of hij een groot stuk lood op zijn schouders torste. Met moeite bereikte hij de andere kant van de rivier, zette het ventje met een zucht van verlichting op de grond en keek het vol verwondering aan. Toen maakte het ventje zich bekend: “Christoffel, je hebt mij, Christus Zelf gedragen.”
Vanwege deze legende is Christoffel gekozen als patroonheilige voor reizigers en vakantiegangers. De legende bevat ook een diepere boodschap voor allen die bij Jezus in dienst willen treden. “Al wat ge gedaan hebt voor een van dezer geringsten van mijn broeders, hebt ge voor mij gedaan” (Mat. 25,40). Jezus identificeert zich met medemensen in nood. Door om te kijken in liefdevolle zorg naar onze medemens, vooral die in nood verkeert, zijn we bij Jezus in dienst.
Dat het jongetje op de schouders van Christoffel zwaar weegt, wil zeggen dat het ons veel kost om bij Jezus in dienst te zijn. Dat heeft Christoffel zelf ook ondervonden, want hij verloor omwille van zijn geloof in Jezus als martelaar zijn leven. We kunnen dan ook niet vaak genoeg deelnemen aan de Eucharistie, het sacrament van eenheid en liefde, waarin de Heer onze voeding is en waardoor we zelf Christusdragers worden. De Eucharistie is voor ons tegelijkertijd de grootste gave en de grootste opgave.